OPDRACHT: COLUMN (BIJNA) ELKE DAG PLEZIER
Had ik weer eens zin om met de kudde op stap te gaan? Een vriendin op de mail.Maar natuurlijk! Samen de schapen hoeden was geweldig geweest de vorige keer, vooral die ene ezel maakte het feest compleet.
De weersvooruitzichten zijn ronduit slecht maar daar laten we ons niet door weerhouden. Dus, hup, regenjas en bergschoenen aan, op de fiets naar het buitengebied.
Kudde, here we come.
De schaapjes kijken blij verrast als het eerste hek opengaat. Met z’n allen stormen ze naar de naastgelegen wei (Ze denken na al die jaren nog steeds dat ze met drie schapen tegelijk door het hek passen), waarna ze nog een doorsteek zullen maken naar een volgend weitje tot het hek dat naar de ultieme schapenvrijheid leidt, het pad naar de heide.
De naastgelegen wei is zo interessant dat het volkje wat blijft steken. Hier en daar wordt op mijn geroep en gezwaai een schapenwenkbrauw opgetrokken ‘Knappe kerel die me hier weg krijgt’ zegt die schapenblik.
Het geheime wapen, de zak met brokjes wordt ingezet. Schuddend, strooiend, rennend, struikelend, scheldend en smekend bewerk ik de kudde.
De paar aanvankelijke enthousiastelingen begrijpen de bedoeling niet meer: we gingen toch, of gaan we niet meer?
Wat is het toch heerlijk om een dierenvriend te zijn.
We lopen samen een rondje over de hei, onder het bijpraten af en toe een brokje peuzelend.
