Wat is er zo leuk aan tekstwerk?
Tekst bestaat altijd uit letters, woorden en zinnen.
Gelukkig maar, want daarmee kan Van Reenen
eindeloos spelen. Waarmee u uw voordeel weer kunt doen,
in uw behoefte aan de juiste tekst.

Dat is zo leuk aan tekstwerk, van Tekst Van Reenen.
Deze site is zo ontworpen dat u kunt meelezen met mijn schrijfwerk.
Kijk onder Mijn werk.

Als het u bevalt, neem dan gerust contact op. Dan kunnen we bespreken wat ik voor u kan doen.

Toch nog onverwacht...

OPDRACHT: TEKSTADVIES, UITGEEFADVIES, TEKSTCORRECTIE



NOG MAAR ENKELE EXEMPLAREN VERKRIJGBAAR!


Toch nog onverwacht...  beleefde eind augustus zijn tweede druk en ook deze is bijna uitverkocht.
U kunt dit vrolijke én serieuze cadeauboekje nu nog bestellen via Tochnogonverwacht.nl.

Ynze de Boer verzamelde in de afgelopen 25 jaar rouwadvertenties uit Trouw. Deze zijn samengebracht in een fraai vormgegeven boekje. Advertenties werden toegelaten tot de verzameling als er grappige vergissingen in stonden, of bizarre verzoeken aan de nabestaanden, of omdat ze ontroerend mooi waren.

De Boer gaf kort commentaar aan het begin van elk thematische hoofdstukje en besloot met een opgewekte versie van zijn eigen rouwadvertentie.

Over de jaren heen is een boeiende verandering te zien in gewoonten en wensen rond de uitvaart maar ook in tekstgebruik en vormgeving van de advertenties zelf.

Voor Ynze de Boer heb ik advies gegeven over de hoofdstuk-indeling, hoofdstuktitels bedacht, een laatste correctie uitgevoerd en uitgeefadvies gegeven.
Esther de Boer verzorgde, samen met een collega van es&zn, het ontwerp.

Lichte haast

OPDRACHT: VERHAAL (BIJNA) ELKE DAG PLEZIER

Een beetje naar rechts hellend, leunend op haar stok loopt ze daar, het hoofd geheven, met kleine pasjes die niet gehaast zijn maar wel doelgericht.
Het zandpad langs de moestuinen en het spoor ligt er stil en stoffig bij. Als de woonwijk aan de andere kant van het spoor niet zo duidelijk zichtbaar was, zou je denken dat ze bij vergissing was gaan lopen naar een veel te ver visite-adres.

Deze keer wil ze méér lopen, één spoorwegovergang verder. Ze moet denken aan haar houding, rechtop blijven, niet te scheef op de stok leunen en ook niet te ver voorover. Dat laatste is lastig want rechtop lopend worden je stappen vanzelf kleiner en daardoor lijk je langzamer te gaan.

Als ze weer thuiskomt zal haar liefhebbende echtgenoot haar een kopje koffie inschenken, daarna moeten ze nog even naar de ANWB in de stad. Misschien kunnen ze dat wel even op de fiets doen, het zonnetje schijnt zo lekker en het is meteen weer wat extra beweging.

Vanmiddag zitten ze ook al weer lang in de auto naar het noorden van het land, waar goede vrienden wonen. Daar mag het niet te laat worden, want morgenochtend moet ze naar de fysiotherapeut en ‘s middags komt een groepje vrienden uit de buurt, die blijven eten en ’s avonds Trivianten.

Dan is het weekend en Groot Feest. Ze wil haar 70e verjaardag groots vieren met familie en vrienden in een ruime zaal met een uitgebreid lunchbuffet. Het is fijn om het ditmaal zo uitgebreid te vieren. Vooral het feit dat ze er nog is.

Niet eens stiekem hoopt ze op vrolijke, creatieve bijdragen van de gasten. Er zijn tenslotte genoeg bekenden die een leuk woordje kunnen spreken, goed kunnen zingen of heel mooi kunnen spelen. Gek, vroeger boeide haar dat niet zo. Haar man stond altijd graag in schijnwerpers, zij bleef er liever buiten, dat was de vaste rolverdeling. Een stille kracht, hadden hun vrienden haar weleens genoemd, als ze iets zei, dan sneed dat hout. Of het was onverwacht grappig door haar relativerende gevoel voor humor.
Tegenwoordig is ze vaker aan het woord dan haar man.

Maar nu is ze bezig met deze wandeling, het is goed om haar conditie te verbeteren en haar botten te versterken. Wel rechtop blijven lopen, ze is er bijna.