OPDRACHT: KORT VERHAAL (BIJNA) ELKE DAG PLEZIER
In het vliegtuig zit ik naast Jaap nog even snel zinloos te oefenen:Teșekkür ederim = Dankuwel,
Ekmek = Brood,
Balık = Vis (heel belangrijk want lekker)
In een vlaag van zelfoverschatting probeer ik de Turkse ondertiteling mee te lezen bij een Turks ingesproken veiligheidsvoorlichtingsfilmpje. Totaal niet te volgen voor iemand die een paar taallessen kreeg van een mede-moeder van de basisschool. Maar wij laten ons niet ontmoedigen.
Gewapend met twee gidsjes gaan we deze gloednieuwe en stokoude wereldstad te lijf. Het ene geeft leuke rondwandelingen die steevast eindigen in spoorzoeken naar ontbrekende straatnaamborden (wat een boeiend beeld geeft van de grauwere achterafstraatjes), het andere gidsje geeft olderwets gedegen geschiedenisles over de Haya Sophia en de Blauwe Moskee.
Natuurlijk hebben we deze eerste keer de toeristische attracties gretig en netjes afgewerkt. Naast de 'vaste nummers' ook een keer de boot genomen naar de Aziatische overkant. Nog meer mooi ouds en lekker vers.
Doelbereik?
Verder stellen we onszelf af en toe een simpel doel, zoals: laten we van hieruit naar het water lopen. Gewoon, steeds naar beneden blijven gaan, dan komen we er vanzelf.
Zigzaggend tussen de immer vaststaande auto’s proberen we vergeefs het water te bereiken. Voortijdig stranden we bij een lekker visrestaurantje waar ze duidelijk wél weten hoe je bij het water moet komen.
Hoe erg is het om je doel niet te bereiken?
Properheid tot aan de drempel
In de hele stad zijn stoffige straten en pleinen rond de openbare bankjes bezaaid met de resten van zonnebloempitten. De straat is van iedereen en daarmee van niemand, dus makkelijk vervuilbaar. Dit in tegenstelling tot ieders eigen bedoening, of dat nu een mini-balkonnetje driehoog achter is, dat eerst met de bezem en vervolgens met de zwabber wordt bewerkt, of een viersterrenhotel, waar het marmer van de vloer net zo helder glanst als het koper van de trapleuning.
Contact
In het oude centrum zien we veel werkende mensen per vierkante meter die tijdens hun werk voortdurend met elkaar in contact staan. Elk restaurant schijnt over een dozijn bedienend personeel te beschikken dat elkaar regelmatig aanwijzingen geeft.
Op de markt bewerken verkopers in meerdere talen mogelijke klanten en duwen handelaren hun koopwaar voort op oude handkarren, af en toe halt houdend om de smart phone tevoorschijn te halen en druk gebarend een gesprek te beginnen. Eigenlijk zijn de enige zwijgende mensen die we tegenkomen de toeristenkuddes die naar hun paraplu-gids luisteren.
Terugkeer
Nog nooit zoveel schoonheid en rommel, gebruis en verstilling, oude geschiedenis en moderne hightech, zoveel tegenstellingen op een paar vierkante kilometer gezien.
Istanbul roept om herhaling!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten